Ik ben zelf geboren tijdens de jaren zestig, in het analoge tijdperk. De computer, het internet, de mobiele telefoon, het e-mail verkeer moesten nog uitgevonden worden. We hadden thuis een telefoon met een draaischijf en als kind had ik me nooit kunnen voorstellen dat dit instrument later mijn bron van inkomsten zou worden, zij het dan in een iets andere vorm. Thuis hadden we een verzekeringskantoor waar de klanten aan huis kwamen met hun ongevalsaangiften en mijn moeder op zaterdagmiddag rondreed in de omliggende dorpen om alle kwitanties te incasseren. Opgroeien met klanten in de huiskamer is me dus als het ware met de paplepel ingegoten en telkens als onze voordeur openging was mijn moeder uiterst vriendelijk en beleefd want de klanten gingen voor alles.
Datzelfde principe van mijn moeder pas ik nog steeds toe in mijn dagelijks werk. Klanten zijn koningen en moeten met respect en vriendelijkheid voor alles behandeld worden. Voor klanten is de zaak nooit gesloten en elke wens van een klant wordt ingevuld. Dat het uiteindelijk niet mijn klantvriendelijkheid zou zijn die me naar het Middellandse Zee-gebied zou brengen, maar wel de digitale revolutie, was nooit als concept in me opgekomen.
In het begin dat ik mezelf gevestigd had als zelfstandig telemarketeer, vond ik het een enorme meerwaarde dat ik mezelf kon neerzetten op de vloer bij mijn klanten. Daar zouden ze kunnen meeluisteren naar mijn gesprekken, allerlei vragen stellen, mij afspraken zien scoren en samen juichen om de binnengehaalde deals. Niets bleek minder waar te zijn. Die eerste jaren dat ik zogenaamd bij de klant on-the-floor ging bellen werd ik na de ochtendkoffie meestal gedropt in een vergaderzaaltje, waar ik de hele dag met rust werd gelaten en op een zeldzame uitzondering na, helemaal niet werd beluisterd, bewonderd en bijgestuurd op mijn pitch. Na de lange werkdag ging ik gewoon als alle andere werknemers naar huis waar mij de lange trein- en busrit nog te wachten stond, opeengepakt tussen de andere forenzen in dienstverband. Daarvoor had ik mijn goedbetaalde vaste baan met auto van de zaak, laptop, mobiel en bonus niet opgezegd in ruil voor precies hetzelfde maar dan als ZZP’er.
Nadat ik het op kantoor bellen steeds meer had afgebouwd vertelde ik aan elke klant dat ik vanaf nu alleen nog maar zou thuiswerken en dat ze van harte welkom waren op mijn thuiskantoor. Bovendien had ik ontdekt dat mijn nieuwe mobiele telefoon van Lenovo alle gesprekken perfect kon opnemen waardoor mijn klanten zich niet eens meer hoefden te verplaatsen. Gewoon de voicelogs even sharen in de Google Drive en ze konden diezelfde avond nog alle opgenomen calls beluisteren, op kantoor, thuis of in de auto. Voor meetings, briefings en bedrijfspresentaties of feesten was ik uiteraard steeds van de partij. Elke klant ging hiermee akkoord en vond het zelfs logisch omdat we in het digitale tijdperk waren aanbeland waardoor remote werken binnen het CRM-systeem en het e-mailverkeer volstrekt normaal was geworden.
En toen begon bij mij het idee te groeien dat ik zou willen emigreren naar een plek richting het zuiden…van Breda tot Malaga. En toen werd het Valencia.
Met geen woorden kan ik ooit beschrijven wat dit land en deze stad met me doen. Uiteraard is het de Spaanse cultuur, taal, gastronomie, klimaat en leefomstandigheden die me hier erg bekoren. Maar het diepere gevoel wat ik hier ervaar is er een van verbondenheid, van echt contact, van mekaar kennen alsof je elkaar al jaren kent, van helpen waar het nodig is, van warmte en vriendschap en delen . Die onbeschrijflijke levensvreugde die hier overal en altijd heerst, die rust en die orde, die gekte en die feestvreugde…dat vind ik hier allemaal. En dat je daar ook nog de zon en een azuurblauwe hemel bijkrijgt meer dan 300 dagen per jaar is mooi meegenomen maar niet de essentie van mijn emigratie.
Die digitale revolutie heeft ervoor gezorgd dat ik van de ene naar de andere Airbnb kan hoppen todat ik een eigen plekje onder de Spaanse zon heb gevonden en dat ik overal meteen via het wifi-netwerk kan inloggen op de CRM-systemen van mijn klanten. Dankzij de afschaffing van de extra roamingkosten in het buitenland kan ik met mijn abonnement van Hollands Nieuwe mijn 10000 belminuten opmaken in alle landen van Europa aan verwaarloosbare kosten. Bellen met Skype for Business gaat ook al voortreffelijk, zelfs tot in Maleisie, India en Amerika. Vandaag vroeg iemand aan de andere kant van de lijn nog van waar ik belde. U belt zeker vanuit Belgie, zo te horen aan uw Belgisch accent?…Ik moest even glimlachen toen ik dat bevestigde maar ik was al zo gewend om tijdens mijn trips naar Spanje telkens te bellen vanuit mijn hotel of airbnb naar zowat alle europese landen, waarbij enkel mijn mobiel nummer me kon verraden. Met Skype kan je trouwens precies instellen met welk telefoonnummer je prospects wilt opbellen. Op UK en de Nordics is het nu eenmaal beter om te bellen met een UK-nummer en als ik met mijn Nederlands mobiel nummer Nederlandse prospects opbel, word ik heel vaak teruggebeld nadat ze uit gesprek of meeting zijn. Geïdentificeerd bellen met een mobiel nummer is een tip die ik telkens doorgeef aan de accountmanagers van mijn klanten, want zo word je vanzelf teruggebeld.
Naast de voordelen van de digitale revolutie op technisch vlak heb ik ook nog eens het geluk dat ik als Europees staatsburger onder het Schengen-verdrag val en kan werken in alle landen van de Europese Unie, zonder dat mij een strobreed in de weg wordt gelegd. Een NIE-nummer aanvragen is zo gebeurd, met een huurcontract op zak en een Spaanse bankrekening heb je je sociale zekerheidskaart vrij snel in handen en kan je factureren net zoals in Nederland maar dan onder de Spaanse fiscale vlag.
Het effect van mijn emigratie op mijn persoonlijk leven is zeker niet onbelangrijk. Ik doe mijn werk natuurlijk van 9 tot 5 even efficiënt en gefocust zoals voorheen. Maar wat er nu bijkomt is dat de drang om na 17u naar buiten te gaan en een drankje te doen in de lokale cafetaria of tapasbar, groter is dan in Nederland. Gewoon koffie drinken of naar de supermarkt gaan is al ontspannend, zelfs bij mijn boekhouder is de sfeer relax en de mensen erg vriendelijk en behulpzaam. Procedures zijn hier erg van belang maar hokjesdenken is hen vreemd en ik krijg altijd alle tips en hulp die ik nodig heb in mijn emigratieproces. Het gaat niet altijd even snel maar het gebeurt wel. Soms wordt er inderdaad eens iets uitgesteld naar morgen maar ze proberen de dingen hier toch systematisch af te werken en als een deadline niet gehaald wordt, geeft men dat ook aan.
Wat me hier nog allemaal te wachten staat aan feesten wil ik nog niet eens weten maar dat dit bruisende, energieke, hartelijke Spaanse volk graag feestviert staat als een paal boven water. Work hard and play hard, is hier zeker een heel toepasselijke slogan op mijn leven aan de Middellandse Zee.
Leve de digitale revolutie